Diabetische cochleopathie

Diabetes is een complexe multisysteemziekte die regelmatige controle vereist op bekende complicaties die de nieren, het gezichtsvermogen en het perifere zenuwstelsel aantasten. Onderzoek heeft een verhoogd risico op gehoorverlies bij diabetespatiënten gesuggereerd, voornamelijk als gevolg van verstorende factoren zoals blootstelling aan lawaai, blootstelling aan ototoxische medicijnen en presbyacusis.

Diabetes mellitus is een ernstige ziekte die de menselijke gezondheid bedreigt en de incidentie ervan neemt jaar na jaar toe. Het mechanisme van diabetisch gehoorverlies is nog steeds slecht begrepen en er is geen effectieve klinische behandeling. Sommige studies tonen aan dat diabetes mellitus schade toebrengt aan bloedvaten, spiraalvormige ganglionneuronen, afferente zenuwvezels, het orgaan van Corti en de stria vascularis van het binnenoor. Bovendien suggereren talrijke klinische studies dat de duur en ernst van diabetes mellitus nauw verband houden met de incidentie en ernst van diabetisch gehoorverlies. Vroege opsporing en goede metabole controle kunnen deze aandoening helpen voorkomen of behandelen.

Diabetische cochleopathie wordt veroorzaakt door de effecten van diabetes mellitus op het binnenoor, voornamelijk door hyperglykemie, die de structuren van het binnenoor beschadigt door:

• angiopathie (microvasculaire schade): diabetes veroorzaakt degeneratie van de kleine bloedvaten die de cochlea van bloed voorzien, wat de bloedstroom en zuurstoftoevoer naar het binnenoor kan verminderen.
• neuropathie: zenuwbeschadiging, met name aan de auriculocochleaire zenuw die verantwoordelijk is voor het gehoor, kan bijdragen aan cochleopathie. 

Andere factoren dragen bij aan de ontwikkeling ervan, waaronder:

• oxidatieve stress: hyperglykemie draagt ​​bij aan oxidatieve stress, wat kan leiden tot trauma aan de buitenste haarcellen van de cochlea.
• hypertensie: dit kan leiden tot microvasculaire schade die de bloedtoevoer naar het binnenoor belemmert. 
• slechte bloedsuikerregulatie: hoge HbA1c-waarden, een teken van slechte bloedsuikerregulatie, worden significant geassocieerd met een hogere prevalentie van gehoorverlies. 
• langdurige diabetes kan cumulatieve schade aan het gehoorsysteem veroorzaken. 
• risicofactoren zoals roken, alcoholgebruik en vitamine D-tekort kunnen bijdragen aan een verhoogd gehoorverlies bij mensen met diabetes.
• sommige onderzoeken suggereren dat een genetische aanleg kan bijdragen aan de ontwikkeling van vestibulair-cochleaire aandoeningen.

De behandeling van diabetische cochleopathie is voornamelijk gebaseerd op preventieve strategieën, waaronder strikte controle van de bloedsuikerspiegel, bloeddruk en cholesterol, evenals veranderingen in levensstijl zoals regelmatige lichaamsbeweging en het vermijden van harde geluiden.

Voor mensen met vastgesteld gehoorverlies zijn de belangrijkste behandelingen hulpmiddelen zoals hoortoestellen en cochleaire implantaten.