Perlakowe zapalenie ucha środkowego

Perlak ucha to twór zbudowany z nabłonka wielowarstwowego płaskiego, rogowaciejącego, otoczony grubszą tkanką ziarninową. Rozrasta się w uchu środkowym. Wyróżniamy perlaki ucha wrodzone lub nabyte (pierwotne lub wtórne).

Perlak ma objawy charakteryzujące się perlistą barwą oraz kulistym kształtem. Perlak może również przypominać polipa. Perlak rośnie i powoduje białawo prześwitującą wypukłość błony bębenkowej, następnie niszczy błonę. Dalej niszczy kosteczki słuchowe, wypełnia jamę bębenkową, słuch pogarsza się. Mogą pojawić się wycieki z ucha, o nieprzyjemnym zapachu, niedosłuch i szum uszny, uczucie zatkanego ucha, zawroty głowy i zaburzenia równowagi, porażenie nerwu twarzowego, ból ucha, ból głowy, wymioty.

Perlak ma działanie destrukcyjne. Jest niebezpieczny, ponieważ niszczy błonę śluzową, kosteczki słuchowe oraz kość skroniową w obszarze przylegającym do ścian perlaka. Może doprowadzić do zniszczenia ucha środkowego, porażenia nerwu twarzowego, pogorszenia słyszenia oraz szumów usznych, a także zawrotów głowy, zapalenia wyrostka sutkowatego, zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych, ropnia mózgu lub móżdżku, czy też zapalenia zatoki esowatej.

Perlak nie zniknie samodzielnie, może się tylko rozrastać. Jedyną opcją leczenia perlaka jest leczenie operacyjne. Głównym celem operacji wykonywanych w przypadku uszu z perlakiem jest radykalna resekcja ogniska choroby oraz tympanoplastyka (operacja mająca na celu poprawienie słuchu). Zabiegi te mogą być wykonywane jednorazowo albo są rozłożone na kilka etapów, w zależności od sytuacji klinicznej. Perlaki mają tendencję do nawrotu, dlatego ważna jest stała kontrola po wykonanej operacji.