Głuchota tonalna

Prawdziwa amuzja dotyczy jedynie ok. 4% populacji. Większość przypadków „braku słuchu muzycznego” wynika z braku treningu i doświadczenia. Słuch, jego wrażliwość na dźwięki można wyćwiczyć.

Głuchota tonalna to potocznie określenie braku słuchu muzycznego. Amuzja oznacza zaburzenia w percepcji wysokości tonów, wynikające z pracy mózgu. Wrodzona amuzja dotyczy 4% ludzi. Pozostała grupa ludzi może poprawić umiejętności dzięki treningowi.

Szacunki mówiące, że nawet 20% ludzi to „głusi tonalnie”, są przeszacowane. Badania pokazują, że tylko 4% ma wrodzoną amuzję. U większości osób problemem jest brak treningu i koordynacji słuchowo-motorycznej.

Proste testy pozwalają odróżnić słuchanie od śpiewania. Ćwiczenia polegają na rozróżnianiu tonów, a także dopasowywaniu wysokości głosu. Badania pokazują, że 96% osób przechodzi testy po krótkim treningu. To dowód, że brak słuchu muzycznego to mit.

Tak! Neuroplastyczność mózgu pozwala rozwijać słuch muzyczny w każdym wieku. Badania wskazują, że regularny trening poprawia percepcję melodii i intonację.

Najlepsze ćwiczenia to śpiewanie interwałów, nauka skali oraz korzystanie z tunera do kontroli wysokości głosu.

Amuzja objawia się niemożnością rozpoznawania melodii i brakiem reakcji emocjonalnej na muzykę. Pojawia się od dzieciństwa i nie ustępuje mimo treningu. Wtedy warto zgłosić się do specjalisty – neurologa lub audiologa, który oceni zaburzenie i wykluczy inne problemy związane ze słuchem.

Większość osób, które uważają, że mają brak słuchu muzycznego, po prostu nie trenowała. Prawdziwa amuzja jest rzadka, a odpowiednie ćwiczenia pozwalają nauczyć się śpiewać.