Połączenie cukrzycy i utraty słuchu

Cukrzyca to przewlekła, kilkustopniowa choroba metaboliczna, objawiająca się podwyższonym stężeniem glukozy (cukru) we krwi, wpływająca na funkcjonowanie całego organizmu. Jej przyczyny są złożone, objawy mogą pojawić się nagle lub po kilku latach.

Niewykryta lub źle leczona cukrzyca stopniowo wpływa negatywnie na organizm. Najczęstszymi powikłaniami są choroby układu sercowo-naczyniowego, ale również zaburzenia wzroku i słuchu.

Niedosłuch przypisuje się wiekowi pacjenta, a często jego przyczyną bywają właśnie wahania cukru we krwi. Uszkodzenia zwyrodnieniowe naczyń krwionośnych ucha wewnętrznego powodują szumy i piski w uchu, co wywołuje dyskomfort, ale może także stanowić przeszkodę w przekazywaniu wielu sygnałów z zewnątrz, w tym mowy.

Zbyt wysoki poziom glukozy we krwi uszkodzi drobne naczynia krwionośne znajdujące się w ślimaku wewnątrz ucha. Efektem jest postępujący ubytek słuchu, który stopniowo obniża komfort życia osoby chorej.

Przeprowadzona przez japońskich naukowców analiza, opublikowana w czasopiśmie „Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism” wykazała, że 7,4 tysiąca cukrzyków z 20 tysięcy badanych miało zdiagnozowany niedosłuch. Im młodszy chorujący, tym większe ryzyko powstania u niego ubytku słuchu.

Drobne naczynia włosowate, uszkadzające się w wyniku postępującej choroby, także nieleczonej, lub nieprawidłowo leczonej, doprowadzają krew, tlen i niezbędne składniki odżywcze do ślimaka, komórek słuchowych, do całego narządu słuchu.

Ten bardzo delikatny i wrażliwy układ może zostać zaburzony przez niedobory i nieprawidłowe ukrwienie, przez co pogarsza się słuch i za tym też rozumienie mowy. Pojawiają się też czasem szumy uszne. Ważne są regularne badania słuchu i prawidłowe leczenie cukrzycy.

Warto chronić się przed zachorowaniem na cukrzycę, lub znacząco obniżyć ryzyko zachorowania. Przyczyną są zarówno predyspozycje genetyczne, jak i czynniki środowiskowe. W rozwoju niektórych typów cukrzycy kluczowe są złe nawyki żywieniowe, dlatego profilaktyka tej choroby w dużej mierze opiera się na zdrowym odżywianiu i utrzymywaniu prawidłowej wagi. W zdiagnozowaniu cukrzycy pomaga regularne wykonywanie badań krwi oraz konsultowanie z lekarzem niepokojących zmian w codziennym samopoczuciu.

Aktywność fizyczna odgrywa bardzo ważną rolę w leczeniu cukrzycy, ale może też być przyczyną niebezpiecznych stanów niedocukrzenia.

Ćwiczenia należy odpowiednio rozplanować. Przed wysiłkiem adekwatnie do planowanego wysiłku i czasu jego trwania należy spożyć dodatkową ilość węglowodanów oraz zmniejszyć dawkę insuliny. Wysiłek sprawia, że komórki stają się bardziej wrażliwe na działanie insuliny, jeżeli ćwiczenia się wydłużają, warto pomyśleć o dodatkowym posiłku w ich trakcie i mieć go pod ręką.

Jeśli mamy nadwagę lub otyłość, stosujemy nieprawidłową dietę, mamy więcej niż 40 lat, przeszliśmy zawał, udar, to ryzyko cukrzycy rośnie. Wzrasta także u osób, u których w rodzinie występowała ta choroba.

Wtakich przypadkach warto skonsultować się z dietetykiem, by prawidłowo dobrać zdrowe i smaczne produkty spożywcze, które jednocześnie obniżą ryzyko cukrzycy i utrzymają prawidłowy poziom glukozy we krwi. Pomocne są napary z ziół. Wszelkie leki czy suplementy powinien przepisać tylko lekarz.